Komendant wojewódzki policji odmówił wydania pozwolenia na posiadanie broni palnej myśliwskiej mężczyźnie, który popełnił wykroczenia w ruchu drogowym oraz wobec którego toczyło się postępowanie o przestępstwo przeciwko wiarygodności dokumentów. Z tego powodu mężczyzna został zakwalifikowany jako osoba, co do której istnieje obawa, że może użyć broni w celach sprzecznych z interesem bezpieczeństwa lub porządku publicznego.
Uzasadniona obawa
Decyzję utrzymał w mocy komendant główny policji. Myśliwy wniósł skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie. Jednak sędziowie nie uwzględnili jego argumentów. Wskazali, że podstawą wydania zaskarżonej decyzji był przepis ustawy o broni i amunicji, zgodnie z którym pozwolenia na broń nie wydaje się osobom, co do których istnieje uzasadniona obawa, że mogą użyć broni w celu sprzecznym z interesem bezpieczeństwa lub porządku publicznego. Taka obawa istnieje w szczególności wobec osób skazanych prawomocnym orzeczeniem sądu za przestępstwo przeciwko życiu, zdrowiu lub mieniu albo wobec których toczy się postępowanie karne o popełnienie takich przestępstw. Wobec tego organy policji przy podejmowaniu decyzji mogły powołać się na prowadzone przeciwko mężczyźnie postępowania, a także na prawdopodobieństwo naruszania w przeszłości przepisów ruchu drogowego.
Od powyższego wyroku mężczyzna wniósł skargę kasacyjną. Zarzucał sądowi błędną wykładnię przepisów ustawy o broni i amunicji.
Katalog otwarty
Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że skarga nie ma usprawiedliwionych podstaw. Sędziowie wskazali na uchwałę NSA z 18 listopada 2009 r., sygn. akt II OPS 4/09, w której wyrażony został pogląd, że użycie słów „w szczególności”, poprzedzające wymienienie osób, które zostały skazane za popełnienie przestępstw przeciwko życiu, zdrowiu lub mieniu, oznacza, że co do tych osób ustawodawca sam rozstrzygnął, że istnieje obawa sprzecznego z prawem użycia broni.
Szczegółowa analiza
Organ nie musi więc wobec tych osób przeprowadzać oceny, czy obawa rzeczywiście istnieje. Pozwolenia na broń nie wydaje się zatem osobom wymienionym po słowach „w szczególności”, ale także innym osobom, które nie były wprawdzie skazane za wymienione przestępstwa, ale co do których z innych powodów organ nabierze przekonania, że istnieje uzasadniona obawa, że użyją broni w sposób sprzeczny z interesem bezpieczeństwa lub porządku publicznego. Co do tych innych osób organ musi szczegółowo analizować i uzasadnić istnienie takiej obawy. Do osób wymienionych po słowach „w szczególności” należał zdaniem sędziów niewątpliwie mężczyzna, który dopuścił się wykroczenia drogowego i sfałszował dokumenty.
SYGN. AKT II OSK 748/10
Źródło: Dziennik Gazeta Prawna
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz